DE LAATSTE WEEK (2)

De laatste week begon op een avond. Het was tegen tien uur. En wij zaten in een rode Toyota Camry. Als je naar het noorden gaat vanuit Auckland kom je op de landkaart zeker het dorpje Whangarei tegen. Als je dan even wat naar beneden kijkt zie je Mcleod Bay. En daar zitten wij nu. Genieten en het laatste beetje zien in Nieuw-Zeeland. Het was (toen we s’ nachts aankwamen) een veel te groot huis. 3 badkamers en ga zo maar voort. Toen we de volgende dag opstonden was het allemaal wel ok. We gingen nog even naar de New World in Whangarei. Dat is hetzelfde als de Carrefour bij ons. En Sem en ik hebben altijd ruzie over wie er met de karretjes mag rijden, maar dat doet er niet toe. Thuis hebben we wat geluierd en genoten van de sunset.
De volgende dag, zondag, hebben we wat geleerd. Ik had rekenen maar dat doet er ook niet toe. We gingen in de namiddag de deur uit. Zeg maar 16:00 uur. We reden tien minuten naar Ocean Beach. Daar waren er toch wel 2m hoge golven. Als je bodyboarden kent weet je dat dat op die golven fun is! Voor diegene die dat niet weten een korte uitleg: een bodyboard is een soort surfplank waar je op je buik om moet liggen en de golven pakken je mee dus je gaat supersnel! Na even dat te gaan doen gingen we naar huis. We begonnen te luieren en al snel lagen Sem en ik naar een film te kijken. Papa maakte goed eten. We genoten nog even van de sunset.
De volgende dag was mijn papa jarig. Hij kreeg vanalles en van mij een ijsblokjesvormen in de vorm van Nieuw-Zeeland. Na het ontbijt begon hij te klagen over zijn nek: ‘Mijne nek doet zeer! Ik kan hem niet meer bewegen,’. Hij had wel degelijk een geblokkeerde nek. In de stad zochten we naar Osteopathie, krakers (chiropractor) en pillen en pijnstillers. We gingen wel naar de moeilijkste mini-golf van het zuidelijk halfrond. En papa won die met één hand en een stijve nek. Verder maakte hij nog een afspraak met een osteopaat (ik weet niet hoe je dat schrijft!).
De volgende dag stond papa op om alleen te rijden. Wij (ik, sem en mama) gingen ondertussen ontbijten. We skypten toen nog even. Papa kwam terug met een grote opluchting. Het deed hem dus deugd. In de tijd dat hij weg was maakte ik mijn toets taalbeschouwing. En ik vraag mij iets af. Of een zinnetje een werwoordelijk gezegde of een naamwoordelijk gezegde was.
Maar dat doet er niet toe! Trek het u niet aan! Daarna gingen we weeral naar Ocean Beach. Maar dat was blunderen; de golven waren nog groter. Blunderen vooral voor Sem. Die werd door een golf van zijn bodyboard gesleurd. Mijn bodyboard bleef eens steken in de grond. Daardoor viel ik naar voren. Ook deden ik en Sem ook nog zandbergje duw. On ter eerst de andere naar beneden duwen.
De volgende dag gaan we wandelen naar Mount Manaia.