Windy Wellington

Nieuwjaarsdag. Cas neemt het heft in handen en maakt ons een heus en uitgebreid ontbijt. Bruin is door zijn dipje (qua timing kon dit wel tellen!) en we konden dus op stap in de stad. Wind, wind, wind. In die mate dat de man van de crocodile bikes (= de plaatselijke gocarts) zijn keet sloot.
We hebben een hele dag besteed aan het Te Papa Museum. Een gratis museum (ook de vestiaire!) met een zestal verdiepingen (kostprijs van dit project zou ongeveer 320 miljoen NZdollars geweest zijn) waarin op een boeiende en interactieve manier de geschiedenis en natuurlijke rijkdommen van dit land worden verteld. Zonder kennis van de engelse taal, hebben onze jongens zich geen minuut verveeld.
We logeerden bij een vriendin van Jen, die we heel even hadden ontmoet toen ze in België was. En we begrijpen hier dat dit nu eens de typische Nieuwzeelandse mentaliteit is: welcome and no worries. Geweldig toch!