HK heeft een fantastisch, proper, goed gepland en betaalbaar metrosysteem. Deze door bergen geflankeerde stad van bijna 8 mio inwoners strekt zich uit over vooral het eiland Hongkong zelf en daartegenover het schiereiland Kowloon. Deze beide stadsdelen staan vol smalle hoogbouw torens (50 en meer verdiepingen) vol kleine maar peperdure appartementjes en kantoren. Beneden waanzinnig drukke straten en steegjes vol winkels en shops, met alles gaande van de grootste Chinese brol en rommel over perfecte namaak tot de duurste couture- en andere merken. En dat afgewisseld met eetkraampjes en stalletjes met de meest vreemde en exotische gerechten. Er wordt gezegd dat de Chinees namelijk alles eet wat vliegt behalve een vliegtuig en alles met poten behalve tafels en stoelen. En heel de stad ruikt (stinkt) daar ook naar. Arme Cas, zijn (te) goed ontwikkelde reukzin was hier meer een nadeel dan plezier.
Gezien het niet zo fantastische weer zijn we de eerste dag naar het HK Museum of History geweest en nadien het Museum of Science. Het eerste was eigenlijk wel zeer interessant, het tweede een bijna exacte kopie van het Mechelse Technopolis. Omdat we vonden dat we daar geen 10.000 km voor moesten vliegen, en bovendien het weer was uitgeklaard zijn we na een kwartiertje dan maar de stad ingedoken. Een hand-in-hand wandeling door SOHO (jaja ook daar) leidde ons langs prachtige galerijtjes, trendy eethuisjes en bars, marktjes, tempeltjes vol wierook en shops, shops, shops. Om uiteindelijk uit te komen bij de ‘langste roltrap ter wereld’. 800 meter lang loopt die een 10-tal meter boven de straten en stegen de bergflank op, hier en daar plat en onderbroken zodat je er wel op en af kan, maar toch een serieus lang eind (ruim 20 minuten als je hem ‘wandelt’). ’s Avonds zijn we dan gaan kijken naar de, alweer, grootste lichtshow ter wereld. Van aan de overkant van het water kijk je naar die grote wolkenkrabbers die bedekt met honderden lichten en lasers elke avond een lichtspektakel showen. Indrukwekkend.
De dag nadien zijn we zoals duizend andere toeristen met de kabeltram naar ‘de Peak’ gereden, een bergtop net buiten de stad waar je een fantstisch uitzicht hebt over die verzameling blokkendozen.
En dan tijd om te vertrekken richting nagelnieuwe, megagrote en supergoed georganiseerde luchthaven op een in de zee opgespoten stuk land, voor weer een vlucht van ruim 10 uur; nu naar Auckland, grootste stad van het voor ons verst gelegen land op deze bol: Nieuw Zeeland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten